Ik werk als miMakker Cato en maak individueel contact zonder plan van aanpak en met een open en onbevangen houding. De humor van een miMakker is ontwapenend. Ze is herkenbaar als clown, met aparte kleding, een rode neus en minimale schmink zoals ietwat rode wangen en aangezette wenkbrauwen. De rode neus geeft een vrijbrief om dingen te doen die wij in het dagelijks leven niet doen of mogen doen. Het clownsperspectief en daarmee de associatie met vreugde zit bij veel mensen diep geworteld. Een miMakker is vaak niet wetend, staat open voor alles en kan daarbij dus de hulp van mensen met dementie of met een verstandelijke beperking goed gebruiken. Dit kan het gevoel van eigenwaarde terug geven.

Een miMakker probeert via de zintuigen emoties op te roepen en daarop in te spelen. Dit gebeurt door middel van expressief gebruik van lichaam, stem en mimiek. Daarnaast door aanraking, geuren, muziek, adem of met diverse attributen zoals handpoppen, bloemen en sjaaltjes. Meestal zonder een woord te wisselen, vaak met ingetogen spel en een individuele benadering.

Het allerbelangrijkste is om in het tempo, in het ritme en in de belevingssfeer te komen van de bewoner, vanuit respect, rust en openheid. Juist door deze factoren kan hij/zij in eigen tempo reageren en geprikkeld worden. Elke reactie is er één. Ook wanneer diegene de miMakker alleen maar met de ogen volgt.

Een miMakker stemt zijn handelen ten volle af op de bewoner en maakt vooral contact op non-verbale wijze. Lichaamstaal geeft toegang tot het eigen wereldje van de mensen. Woorden krijgen steeds minder betekenis. Sterker nog: wanneer deze mensen benaderd worden met woorden, veroorzaakt dat vaak alleen maar frustratie, onrust en boosheid.

Een miMakker kan zich goed verplaatsen in de werkelijkheid van de bewoner. Waardigheid en respect zijn zeer belangrijk. Het gaat niet zozeer om de actie, maar om de echte aandacht!